Het is misschien wel het best bewaarde geheim van ouders. De impact die de woede uitbarstingen van een kind hebben op het hele gezin.
Alleen als je er zelf mee te maken hebt kun je je er een voorstelling van maken. De spanning die niet meer uit je lichaam gaat omdat je continue op je hoede bent. Bij ieder geluid veer je op omdat je bang bent dat het weer zover is.
De angst die in de ogen van broertjes en zusjes geschreven staat.
De blauwe plekken op je lichaam doordat je kind je weer eens aangevallen heeft. Of jij probeerde je kind voor anderen en zichzelf te beschermen.
De schaamte van het kind zelf dat regelmatig ontploft.
De onmacht die je voelt omdat je bang bent dat dit nooit meer over gaat.
Het onbegrip van vrienden en familie die maar niet begrijpen waarom je nooit meer komt.
Het wegwuiven van de problemen door de leerkracht en de school omdat je kind daar een engeltje is.
Woede problemen komen niet zomaar ergens vandaan en zijn ook niet zomaar even op te lossen. Stoplicht methodes lijken leuk en handig maar hebben maar tijdelijk echt effect.
Het probleem schuiven op de executieve functies is wat mij betreft een volledig verkeerde aanname.
Een kind met woede uitbarstingen reageert vanuit zijn oerbrein. Wanneer je je onveilig, niet gehoord, niet gezien en niet begrepen voelt, ga je vanuit je verdedigingsmechanismen reageren. Dat is een natuurlijke en fysieke reactie.
Veel kinderen ontwikkelen woede probleem omdat zij:
Niet schools-maar creatief hoogbegaafd blijken te zijn maar dat niet herkent/erkent wordt.
Niet weten hoe zij het een en ander aan moeten pakken.
Zij het overzicht niet hebben van wat er precies van hen verwacht wordt.
Zij de wereld voor zichzelf weer voorspelbaar willen maken.
Zij grote problemen hebben in hun basisveiligheid.
Zij een schooltrauma hebben dat niet herkent/erkent wordt.
Zij zich stik eenzaam en verloren voelen.
Kun je je nu voorstellen dat er meer aan de hand kan zijn dan het niet kunnen reguleren van emoties?
Je kunt woedeproblemen alleen maar aanpakken door naar deze 3 pijlers te kijken:
Basisveiligheid
Manier van leren.
Cognitieve functies
Basisveiligheid:
Hoe zit het met het fundament van basisveiligheid bij dit kind? Is er misschien sprake van een (school) trauma?
Hoe leert dit kind:
Hoe leert dit kind en wat heeft dit kind nodig om tot leren te komen? Is het meer visueel of auditief ingesteld? Heeft het voldoende oplossings-en controlemechanismen? Is dit kind een creatieve denker en raakt het verstrikt in zijn eigen associaties?
Cognitieve functies
Door te onderzoeken welke cognitieve functies er minder goed ontwikkeld zijn kan er begonnen worden met het stimuleren daarvan. De cognitieve functies vormen het fundament voor de executieve functies. Zonder cognitieve functies kun je je executieve functies niet ontwikkelen.
Wil je dit kind helpen, dan zul je dus het kind zelf als uitgangspunt moeten nemen. Dat is iets anders dan je alleen maar focussen op de problemen.
Pas wanneer het kind zich gehoord, gezien en begrepen voelt heb je een basis gevormd van waaruit je verder SAMEN aan de slag kunt gaan.
Herken jij je kind in dit verhaal?
Hoe zou het voor je zijn als er weer rust komt in huis? Als iedereen zich weer veilig kan gaan voelen?
Laat mij je dan helpen!
In mijn 1 op 1 begeleidingstraject ‘ In verbinding, uit de strijd’ gaan we samen aan de slag. In 4 stappen werken we aan:
De basisveiligheid ( Verwerken (school)trauma)
Wederkerigheid en verbinding
Kennis omtrent de opvoeding/ontwikkeling van jouw (creatief) hoogbegaafde kind)
Leerstijl/basisvaardigheden ( cognitieve/executieve functies)
Wacht niet langer, neem het heft in eigen hand en meld je hier aan.
https://www.wendypeper.com/in-verbinding-uit-de-strijd
Comments