‘ Ik weet het echt niet meer hoor’. Moeder klonk behoorlijk moedeloos aan de telefoon en ik vroeg me direct af hoe het kind zich dan wel niet moest voelen.
'Wat hebben jullie precies allemaal al gedaan? vroeg ik haar.
‘Joh, heb je effe. Als ik ga vertellen wat we allemaal al gedaan hebben dan zijn zijn we echt nog wel een uurtje bezig. Maar goed. Tja, de geijkte dingen. Onderzoekje hier, onderzoekje daar, extra les hier, extra les daar. En al die zogenaamde ‘specialisten’ zijn, in mijn ogen, met hetzelfde bezig. Ze passen een of ander trucje toe, of komen met de zoveelste bewezen methode aanzetten, maar uiteindelijk is mijn kind daar nu de dupe van. Ik krijg haar met geen mogelijkheid meer aan het werk. Ze wil gewoon niet meer. Roept alleen maar dat ze te achterlijk is om überhaupt nog iets te leren. De laatste dagen krijg ik haar nauwelijks nog naar school. En weet je wat het ergste is? Ze is gewoon superslim, maar het komt er maar niet uit. Het lijkt wel of er een blokkade zit of zo…’
Afgelopen week had ik een moeder aan de telefoon voor een gratis sessie. Een moeder van een hoogbegaafd kind met een probleem in het leerstuk. Een slechtere combinatie kun je toch niet bedenken. Je bent slim, hebt een enorme leerhonger, je legt razendsnel verbanden, maar het lukt je maar niet om fatsoenlijk te leren lezen. En dan te bedenken dat lezen dè manier is om je leerhonger te stillen.
‘ Hoe ziet haar kamer eruit?’ vroeg ik haar. ‘Is het een zooitje?’
‘Hoe kan jij dat nou weten? vroeg moeder mij verbaasd.
‘Is ze vaak dingen kwijt?’
Ik hoorde nog net geen plof dat moeder van de stoel afviel maar het scheelde niet veel.
‘Inderdaad’ zei ze. Ze is zo chaotisch als de pest.
‘Oké’, zei ik. Dan gaan we maar eens beginnen met de cognitieve bouwsteen niet-impulsief zijn.
‘Maar ze is helemaal niet impulsief!’ zei moeder op besliste toon. Ze zal nooit zomaar iets kopen bijvoorbeeld. Daar gaat ze eerst dagen over nadenken.’En tegen de tijd dat ze besloten heeft om het te gaan kopen is het meestal uitverkocht, de arme ziel.
Ik legde haar uit dat niet-impulsief zijn verwijst naar het bewuste proces waarbij het kind zijn hersenen op ‘actief’ zet. Een kind gaat bijvoorbeeld, voordat het aan een opdracht begint, eerst zijn voorkennis activeren. Hij neemt de tijd en ruimte om alle waargenomen informatie binnen te laten komen, zodat hij alle gegevens mee kan nemen in zijn denkproces.
Wanneer je dit vertaalt naar het lees en schrijf proces, dan zie je dat de oogbeweging van deze kinderen vaak sneller is dan dat hun brein geactiveerd wordt. Zij sjezen als het ware met hun ogen over de tekst en nemen niet de tijd om goed te kijken. Vaak worden deze kinderen ‘radende lezers’ genoemd terwijl dat in dit geval niet juist is.
Ook zie je vaak dat deze kinderen dezelfde ‘soort’ woorden door hun impulsieve denkgedrag niet herkennen. Daardoor worden er onnodig fouten gemaakt en daarop wordt het kind in de leestoetsen afgerekend.
Ik gaf moeder een aantal leuke opdrachten om het niet-impulsief zijn te stimuleren. Geen schoolse dingen natuurlijk, maar opdrachten die in het verlengde lagen van de interesses van het kind zelf.
Een paar weken later ontving ik een enthousiaste mail van moeder zelf.
Drie keer raden wat ze mij daarin vertelde.
Nee, niet dat haar kind nu ineens AVI huppeldepup las, maar wel dat haar dochter veel meer de tijd nam om goed te kijken, daardoor minder fouten maakte en het belangrijkste van alles: ze had er weer plezier in.
En tot moeders grote verbazing zag ze dat haar dochter ook bij andere activiteiten of opdrachten veel meer de tijd nam voordat zij begon.
,
Ben je benieuwd wat jij voor jouw hoogbegaafde kind met leerproblemen kan doen?
Download dan nu mijn gratis ebook:
Let op: Je kunt gerust op de koop- knop drukken, hij is gewoon gratis te downloaden!
Comments