Ik had laatst een moeder hier met een meisje van bijna vier. Ik kan tegenwoordig in de kleine caravan die op ons terrein staat mensen ontvangen en ik hoef voor deze sessies gelukkig niet meer mijn eigen gezin de yurt uit te sturen. Moeder kwam om met mij te praten dus moest het kleine wurm zich zo lang zelf vermaken. Ik had wat speelgoed klaargelegd en een potje klei. Je weet wel, van die gekleurde klei die zo vreemd ruikt. Het bracht me meteen terug in het verleden, die rare geur. Ik zie mijn eigen kinderen nog aan tafel zitten met alle potjes op een rij. Rode klei, gele klei, paarse klei, blauwe klei, de meest mooie kleuren die tot één grijze massa werden zodra je ze allemaal door elkaar mengde. Mijn kinderen zijn erg van het ontdekken en experimenteren. De ‘sliertjes maak machine’ werd algauw omgedoopt tot een landbouwvoertuig die op een heel interessante manier de akkers kon omploegen. Het volgende moment was het een poepmachine die heel bijzondere drolletjes kon produceren. Afijn, de klei en het apparaatje werden voor van alles gebruikt behalve voor hetgeen de fabrikant er zelf bij bedacht had.
Toen ik dus laatst in de Intermarche de bekende potjes ‘play doh’ in de aanbieding zag staan dacht ik, kom, ik neem er wat mee voor mijn coachingskinderen. Het duurde geloof ik twee tellen tot mijn middelste zoon ze in de big shopper ontdekt had. Enthousiast vlogen alle drie de heren op de tas af en binnen mum van tijd waren alle potjes open, zaten ze naast elkaar aan tafel en werd de inhoud van de potjes onderzocht. Nou zijn mijn kinderen 10, 12 en 15 jaar, maar nog net zo enthousiast als vroeger werd er aan de klei geroken, geproefd en werd er mee geëxperimenteerd. Dit keer onderzochten zij de kleurenleer van Goethe. Als ik deze kleur met deze kleur meng, welke nieuwe kleur ontstaat er dan. Natuurlijk weten ze allang dat geel en blauw gemend samen groen wordt, rood en blauw paars etc. Maar met deze bijzonder felle kleuren werd het een nieuw experiment waar zij gebroederlijk samen aan werkten. Stiekem was ik toch wel blij dat ze niet de hele inhoud van de potjes door mekaar heen gooiden, ( dat vonden ze zelf namelijk zonde) maar hele kleine bolletjes van iedere kleur afplukten om het resultaat van het mengen te onderzoeken.
De drang om te ontdekken en te experimenteren is groot bij veel hoogbegaafde kinderen. Dat is wat mij betreft een fantastische eigenschap. Helaas denken veel mensen daar anders over en worden deze experimenten afgedaan als ongehoorzaamheid, de opdracht niet begrepen hebben of niet willen doen wat de ander zegt. Op school, waarin alles volgens vast stramien moet gebeuren, is een hoogbegaafd kind dat die drang heeft al gauw een lastpak. Niet alleen hanteert hij eigen regeltjes en maniertjes bij het oplossen van sommen, maar ook is er totaal geen begrip voor de creatieve manier van denken van veel van deze kinderen.
Stel je nou eens voor dat je zelf zo’n kind bent, dat in ieder ding iets anders ziet dan waarvoor het ‘bedoeld’ is. Dat zoveel fantasie heeft dat ieder willekeurig voorwerp tot leven komt. En je krijgt continue te horen dat je die drang maar moet onderdrukken want:
Dat doe je niet
Daarvoor is het niet gemaakt
Het zou kapot kunnen gaan
Het zou onbruikbaar kunnen worden
Omdat ik het zeg…
Terwijl jij in jouw beleving helemaal niets verkeerd doet, je bent slechts enorm nieuwsgierig! Dan heb je dus het gevoel dat je niet zo mag zijn als je bent. En dat knaagt aan je.
Veel van de ouders en kinderen die ik begeleid lopen hier tegenaan. De ouders ( die gek worden van de ontdekkingsdrang van hun kind ) geef ik altijd het advies om hun kind te gaan waarnemen. Niet meteen reageren, niet meteen er bovenop springen, maar waarnemen. Kijk eens wat je kind doet, hoe hij het doet, waarom hij het doet. En als je er op een gegeven moment zelf ook enthousiast van wordt, ga dan eens meedoen. Dan zal je kind zich begrepen gaan voelen in zijn drang om te ontdekken en te experimenteren. En dat is precies wat hij nodig heeft. Ook als je daarna een keer nieuwe potjes klei zult moeten gaan kopen omdat de oude allemaal tot olifantenkleur geworden zijn.
Heb jij een kind dat zich onbegrepen voelt?
Ik heb deze maand nog ruimte voor 4 gratis sessies waarin ik waardevolle tips geef wat jij als ouder kunt doen om je kind het gevoel te geven dat hij goed is zoals hij is.
Stuur me een mailtje, of bel me, en we plannen het in!
06 21 42 78 34
コメント