Creatieve hoogbegaafdheid
Een nog relatief onbekende groep zijn de niet-schoolse, creatief denkende hoogbegaafde kinderen. Deze kinderen onderscheiden zich van de schools-hoogbegaafde kinderen doordat zij zeer creatieve en associatieve denkers zijn.
Daarnaast hebben zij hun interesses veelal buiten het schoolse leren liggen.
​
Het zijn de kinderen die niet altijd als hoogbegaafd uit een IQ test komen, een disharmonisch intelligentieprofiel laten zien en vastlopen in het leren en/of gedrag. Creatief denkende hoogbegaafde kinderen willen eerst weten wat het nut van iets is voordat zij zich ermee verbinden. Vragen als: 'Waarom moet ik eigenlijk naar school? Wat is het nut daarvan?' Of: 'Waarom moet ik topo leren als ik Google Maps op mijn telefoon heb staan?' zijn voor hen heel normaal.
​
Veelvoorkomende uitdagingen in het leren zijn:
-
Moeite hebben met automatiseren
-
Lage verwerkingssnelheid
-
Problemen met het werkgeheugen
-
Moeite met lezen en schrijven
-
Moeite met concentreren
​
Opvallendheden in het gedrag:
-
Clownesk gedrag
-
Druk gedrag
-
Boos ( externaliserend)
-
Aangepast / teruggetrokken ( internaliserend)
​
​Over deze kinderen wordt vaak gezegd: 'het zit er wel in, maar het komt er niet uit'.
Associatief denken
Een creatief brein denkt en leert voornamelijk vanuit de rechter hersenhelft. Een belangrijk kenmerk is het associatieve denken.
Wanneer je een dominante rechterhersenhelft hebt, en het schoolsysteem is met name ingericht op het gebruik van de linkerhersenhelft, dan heb je een flinke kloof te overbruggen.
​
Als de rechterhersenhelft te dominant is, kan een kind overladen worden met creatieve ideeën en beelden, maar moeite hebben om die te ordenen of om ze in een logische volgorde te zetten. Dit kan leiden tot problemen bij het uitvoeren van taken die om structuur en planning vragen, zoals wiskundige sommen maken of een tekst schrijven met een duidelijke opbouw.
Misschien nog lastiger zijn de richtingsmoeilijkheden die kunnen ontstaan door een gebrekkige samenwerking tussen de hersenhelften. De rechterhersenhelft speelt een belangrijke rol in ruimtelijk inzicht. Als deze helft niet goed samenwerkt met de linkerhersenhelft, kan een kind moeite hebben met het vinden van de juiste richting, zowel letterlijk (bijvoorbeeld tijdens het lezen, schrijven en rekenen, klokkijken ) als figuurlijk (zoals bij het volgen van een logische redenering of dingen in een volgorde doen zoals aankleden, klaar maken voor school etc.)
Een onbalans tussen de hersenhelften kan er o.a voor zorgen dat kinderen vastlopen op school. Ze kunnen moeite hebben met het structureren van hun ideeën, het organiseren van hun gedachten en het volgen van richtingen, wat uiteindelijk hun leerproces belemmert. Een goede samenwerking tussen beide hersenhelften is essentieel om kinderen te helpen hun volledige potentieel te bereiken.
​Helaas krijgen deze kinderen door wat zij aan gedrag en leerproblemen laten zien allerlei onterechte stempels zoals faalangst, dyslexie, adhd, verwerkingsproblemen, autisme, etc.
​
De gevolgen voor het kind zijn groot.
​
Wanneer je niet kunt zijn wie je bent, en je je maar niet begrepen voelt, dan brokkelt al het zelfvertrouwen, alle eigenwaarde, alle basisveiligheid stukje bij beetje af. Het kind kan uiteindelijk niet anders en valt terug op zijn verdedigingsmechanismen: vechten, vluchten, bevriezen of aanpassen.
​
Het kind wordt ondertussen steeds meer gezien als een lastig probleemgeval waar niemand meer iets mee kan. En zo wordt de situatie voor het kind steeds onveiliger en het trauma steeds een beetje groter.
​
Ook thuis zijn er vaak situaties waar ouders geen grip op krijgen. Waarom ontploft mijn kind als ik hem vraag zijn tas in te pakken? Waarom is zoiets simpels als tandenpoetsen of aankleden steevast een drama? En hoe loods ik mijn kind door al die bergen huiswerk heen zonder ruzie en strijd?​​​ Ouders hebben vaak het gevoel dat zij op eieren lopen en de grip op hun kind verliezen.
​
​
Een ander risico is schooluitval. Zolang er niet actief ( en zo vroeg mogelijk) gewerkt wordt aan een betere samenwerking en balans tussen beide hersenhelften, richtingsmoeilijkheden niet worden meegenomen in de interventies en het kind niet geholpen wordt grip te krijgen op het associatief en creatief denkende brein ligt schooluitval op de loer. Niet alleen omdat scholen niet meer weten hoe zij het kind nog kunnen helpen, maar ook omdat het kind zoveel stress en onzekerheid ervaart dat het, zowel fysiek als mentaal, er aan onderdoor dreigt te gaan.
​
Herken jij je kind in dit verhaal? En wil je direct in actie komen om je kind naar een gelukkige toekomst te helpen? Dat kan door mee te doen aan 'Kom in actie".